📜ماشین انگاری
“در فرانسه، پی یر گاسندی (۱۵۹۲-۱۶۵۵) اتمیست معتقد بود «ما اشیاء طبیعی را به همان نحوی می کاویم که اشیائی را که خودمان ساخته ایم بررسی میکنیم». و ریاضیدان و فیلسوف فرانسوی، رنه دکارت (۱۵۹۶و ۱۶۵۰)، اظهار می کرد: «تفاوتی میان ماشین هایی که صنعتگران می سازند و اجسام متنوعی که طبیعت به تنهایی می سازد وجود ندارد». جز اینکه اشیاء اول باید ضرورتا از نظر اندازه با دستان سازندگان تناسب یابند، در حالی که ماشین هایی که اثرات طبیعی را به وجود می آورند ممکن است چنان کوچک باشند که دیده نشوند. دکارت مینویسد: «یقینا هیچ قاعده ای در مکانیک نیست که به همان اندازه در فیزیک برقرار نباشد، مکانیک بخشی از یا حالت خاصی از فیزیک است ( به نحوی که تمامی آنچه مصنوعی است، طبیعی نیز هست)؛ چرا که ساعتی که از تعدادی مورد نیاز از چرخ دنده ها ساخته شده تا وقت را نشان دهند، همان قدر طبیعی است که درختی که از این یا آن نهال به عمل آمده است تا میوهای خاص را حاصل آورد». گرمای خورشید می تواند به نحوی مشروع با آتش زمینی مقایسه شود؛ طلایی که گفته می شد کیمیاگران میسازند، همانند طلایی است که به نحوی طبیعی در زمین یافت می شود؛ فیزیک مناسب برای فهم ماشین هایی که انسانها ساخته اند، می تواند همان فیزیکی باشد که برای فهم حرکات سماوی مورد نیاز است؛ همچنان که خواهیم دید، علل تمامی اثرات طبیعی محسوس را می توان ناشی از اعمال «خرد ماشین ها» دانست. دیدگاهی رایج در قرن هفدهم این بود که انسان ها تنها چیزهایی را می توانند به نحوی مطمئن بدانند که خودشان با دست بسازند یا در ذهن مدل سازی کنند.”
استیون شِیپن
گفتمان را در اینستاگرام و تلگرام دنبال کنید
