زبان‌های محلی و کشف فردیت در دوران رنسانس

دکتر سیدمحمدتقی طباطبایی

📜مونتین و کتاب تتبعات

“در آن عصر معمولا کتابهای فلسفی را به زبان لاتینی می نوشتند و زبان فرانسه بیشتر اداری و کاربردی محسوب می شد، در صورتی که مونتنی افکار خود را به زبان فرانسه بیان کرده است. البته سبک نگارش او بیشتر گفتاری است و او در این کار تعمد داشته و می خواسته است عموم مردم بتوانند از آثار او استفاده بکنند و از این لحاظ با اقتداء به رابله از لحن و الفاظ مورد کاربرد مردم استفاده کرده است. با این حال سبک نگارش مونتنی بسیار دقیق و به لحاظ دستور زبان فرانسه استادانه است. کتاب مقالات مونتنی از حیث ادبی اثری بی سابقه است و در عین حال به سبب شخصیت مؤلف، نوشته ای منحصر به فرد و بسیار استثنائی نیز می باشد. آنچه این اثر را واقعا ممتاز می کند، صداقت خاص مؤلف است؛ صداقتی که با نوعی تواضع بسیار هوشمندانه همراه است که در آثار مشابه معادل ندارد. مونتنی برای نوشتن کتاب خود از آثار بزرگان گذشته استفاده کرده و از آنها تعلیم دیده است، ولی بنا بر روشی که او با آن نوشته خود را پیش برده، لحن او بیش از پیش جنبه شخصی پیدا کرده و نوشته های گذشتگان فقط به عنوان مثال و بیشتر در جهت تأیید سخنان خود مونتنی نقل شده است. مؤلف گویی به ترتیبی کار را پیش می برده که بتواند دوباره نوشته های قبلی خود را بررسی و عنداللزوم تصحیح و تکمیل کند. به همین دلیل به نظر بعضی از متخصصان آثار مونتنی، باید به تاریخ دقیق هر یک از نوشته ها و مواردی که در هر دوره مؤلف با آنها روبه رو بوده، توجه کرد.”
کریم مجتهدی
جهت تفصیل مباحث منابع ذیل معرفی می گردد:
📘کتاب “فلسفه در دوره تجدید حیات دینی- از دانته تا کامپانلا” نوشته کریم مجتهدی
📙کتاب” فراهنگ رنسانس در ایتالیا” نوشته یاکوب بورکهارت ترجمه محمد حسن لطفی
📗کتاب “سنت روشنفکری در غرب از لئوناردو تا هگل” نوشته ج. برونوفسکی و ب. مازلیش ترجمه لی‌لا سازگار

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.