گفتمان، اندیشیدن، گام برداشت به سمت کرانه هاست -

ما در محیط های درسی خودمان غیر از تعریف پوزیتویستی از علم، تعریف دیگری نداریم! اگر شما به لوازم و پیامدهای این تعریف آگاه شوید و شب از غصه خوابتان نرود رواست!

ما نمی گوییم علوم انسانی غیر مفید است؛ ما می گوییم علوم انسانی به شکل کنونی مضر است؛ بحث سر این است. محل کلام بین آنچه که ما می گوییم و آنچه که ایشان فرمودند، دو تاست. اصلا مرکز اثبات و نفی، یک چیز نیست.

نمی توان همه اندیشه ابن سینا را به این جنبه عقلی و استدلالی محدود داشت. همه این جنبه پیش درآمد یا شاید شرط لازم برای ساخت دیگری از اندیشه اوست که به موجب آن او به معنای واقعی کلمه حکیم متأله یا فیلسوف مشرقی (اشراقی) به شمار می آید.

بر اساس طبقه‌بندی ارسطو، دو دسته علم داریم: یکی علوم نظری و دیگری علوم عملی و در حوزه علوم انسانی سه علم داریم که هر سه اخلاقی‌اند: یکی اخلاق فردی، دوم اخلاق مدنی (فلسفه اجتماعی‌ـ‌سیاسی یا سیاست مدن) و سوم اخلاق اقتصادی.

امروزه انسان مدرن در نتیجه از دست دادن امر قدسی، معنای حیرت را گم کرده است؛ تا حدی که نمی داند راز تعقل چه اندازه معجزه آساست؛ وی از جنبۀ ذهنی انسانی و قوۀ عینیت و استعداد شناخت عینی بی خبر است.