رنسانس

ما در محیط های درسی خودمان غیر از تعریف پوزیتویستی از علم، تعریف دیگری نداریم! اگر شما به لوازم و پیامدهای این تعریف آگاه شوید و شب از غصه خوابتان نرود رواست!

ما نمی گوییم علوم انسانی غیر مفید است؛ ما می گوییم علوم انسانی به شکل کنونی مضر است؛ بحث سر این است. محل کلام بین آنچه که ما می گوییم و آنچه که ایشان فرمودند، دو تاست. اصلا مرکز اثبات و نفی، یک چیز نیست.

نمی توان همه اندیشه ابن سینا را به این جنبه عقلی و استدلالی محدود داشت. همه این جنبه پیش درآمد یا شاید شرط لازم برای ساخت دیگری از اندیشه اوست که به موجب آن او به معنای واقعی کلمه حکیم متأله یا فیلسوف مشرقی (اشراقی) به شمار می آید.

بر اساس طبقه‌بندی ارسطو، دو دسته علم داریم: یکی علوم نظری و دیگری علوم عملی و در حوزه علوم انسانی سه علم داریم که هر سه اخلاقی‌اند: یکی اخلاق فردی، دوم اخلاق مدنی (فلسفه اجتماعی‌ـ‌سیاسی یا سیاست مدن) و سوم اخلاق اقتصادی.

امروزه انسان مدرن در نتیجه از دست دادن امر قدسی، معنای حیرت را گم کرده است؛ تا حدی که نمی داند راز تعقل چه اندازه معجزه آساست؛ وی از جنبۀ ذهنی انسانی و قوۀ عینیت و استعداد شناخت عینی بی خبر است.

نومینالیسم دیدگاه ناظر بر جهان مسیحی منسجمی را که فلسفه مدرسی (اغلب در مواجهه با واقعیت های سیاسی و دیني نامنسجم) پرورانده بود، متزلزل کرد و انقلابی در مسیحیت به راه انداخت؛

بدان که از بعضی از پیشینیان از فلاسفه مانند افلاطون نقل شده که قائل به قِدم نفوس انسانی است و آن را حديث مشهور: "کنت نبيا و آدم بين الماء و الطين"، یعنی:

ما و پرسش"روشنگری چیست؟"به گمان من در این نوشته كانت است که مسئله زمان حال، همچون رویدادی فلسفی رخ می‌نماید، رویدادی که فیلسوفی که از آن سخن می‌گوید خود نیز جزئی از آن است. اگر فلسفه را صورتی از پراتیک گفتاری بینگاریم که تاریخ خود را دارد،…

مختصر نمایشی از هفته دوم ترم پاییز طرح ملی گفتمان نخبگان علوم انسانی

📜 کشف فردیت و آغاز انسان در قرون وسطی چنین می‌نمود که آدمی در حال رؤیا یا نیمه بیداری به سر می‌برد؛ هر دو جهت آگاهی او- آگاهی معطوف به درون و آگاهی معطوف به بیرون- در زیر پرده ‌ای واحد قرار داشت. تار و پود این پرده از ایمان دینی و شرم و…