📜گالیله و لکه های خورشیدی
“…نه مشاهدات گالیله درباره لکه های خورشیدی، بلکه تفسیر خاص او از آنها بود که چالشی جدی علیه کل ساختمان فلسفه طبیعی سنتی به حساب می آمد، فلسفه ای که از ارسطو (۳۸۴-۳۲۲ ق.م.) به ارث رسیده بود و فیلسوفان مدرسی قرنهای میانه و دوره نوزایی آن را اصلاح کرده بودند. طبق تفکر مرسوم از زمان باستان تا دوره گالیله، ماهیت و اصول فیزیکی اجرام آسمانی ماهیتا با طبیعت آنچه در زمین یافت می شد تفاوت داشت زمین و منطقه میان زمین و ماه [عالم تحت قمر] تابع فرایندهای آشنای کون و فساد بود. تمامی حرکات در زمین مستقیم و گسسته بود. اما خورشید، ستارگان و سیارات از اصول فیزیکی کاملا متفاوتی تبعیت می کردند. تغییر و عدم کمال در این مناطق وجود نداشت. اجرام آسمانی، اگر اساسا حرکتی داشتند، به طور مداوم به نحوی دایره ای حرکت می کردند و حرکت دایره ای پیوسته کامل ترین شکل ممکن حرکت بود. به همین دلیل بود که طبق تفکر مرسوم، مکان ستاره های دنباله دار یا در جو زمین یا دست کم در منطقه تحت قمر دانسته می شد: این اجرام که به نحوی غیرعادی و زودگذر حرکت می کردند، دقیقا از همان نوع چیزهایی بودند که نمی توانستند به آسمانها تعلق داشته باشند. اگرچه تصدیق تغییرپذیری آسمانها در میان ارسطوییان اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم ناشناخته نبود، طرح چنین ادعایی همچنان به شدت چالشی علیه عقاید مرسوم به حساب می آمد…”
استیون شِیپن
جهت تفصیل مباحث منابع ذیل معرفی می گردد:
📘کتاب “پیام‌آور ستارگان” نوشته گالیله‌ئو گالیله ترجمه امیرحسن موسوی
📕کتاب “جهان‌بینی‌ها” نوشته ریچارد دویت ترجمه احسان سنایی
📗کتاب “انقلاب علمی” نوشته استیون شیپن ترجمه یاسر خوشنویس
گفتمان را در اینستاگرام و تلگرام دنبال کنید