جلسه دوم ترم پاییز طرح ملی گفتمان نخبگان علوم انسانی با تدریس استاد صادق رمضان زاده و استاد احسان کرمانشاهانی، در محل مدرسه تاریخی دارالفنون برگزار شد.
صادق رمضان زاده ذیل موضوع “تحولات منجر به رنسانس تا دکارت” ابتدا به توضیح روش‌های خوانش فلسفه و تاریخ پرداختند:
۱. روش سینوی: در این روش، موضوع به طور جزئی و به دور از تحلیل ویژگی‌های کلی بررسی میشود. مدلی که ابن سینا برای اثبات نفس ارائه می‌دهد و از انسان معلق صحبت می‌کند، بر این روش استوار است.
۲. سنت پروستی: متفکرین مطابق این روش، مسائلِ زمان اکنون را ذیل زمان گذشته بازخوانی کرده و براساس نسبت میان این دو، مسائل درک میشود.
۳. روش نیچه ای: این روش برگرفته از روش فریدریش نیچه فیلسوف آلمانی، است. در این روش متفکرین بر اساس بنیاد‌های فکری خود و از پنجره نگاه خویش به مسائل می‌نگرند.
ایشان در ادامه به لزوم مطالعه تاریخ اشاره کرده و فرمودند: خواندن تاریخ و حوادث تاریخی بر ما ضروری است، چراکه اکنون ما ریشه در گذشته دارد و برای حل این مسائل لازم است ابتدا علت آنان یافته شود. اگر ما با نگرش الهیات سیاسی به مطالعه تاریخ بپردازیم می‌توانیم تاریخ فلسفه را در ۸ عصر (که همراه با ۸ بحران است) تقسیم کنیم:
۱. عصر حضور، خدایان و ایران
۲. عصر شکل گیری فلسفه
۳. عصر دوگانه گرایی (دوئالیسم)، شکاف و تنهایی
۴. عصر وحدت سرزمین‌های اسلامی-مسیحی
۵. عصر رنسانس و کلیسا
۶. عصر عقل، دادگاه و غرب مدرن
۷. عصر هیچ انگاری (نیهیلیسم)، فعالیت و آزادی
۸. عصر سایبر، سایبورگ و سایبرپانک
ایشان در ادامه با تاکید بر مطالعه علوم انسانی فرمودند: برای هر کشور دو نوع مرز می‌توان قائل شد:
۱. مرز جغرافیایی که در محدوده هر کشور در سطح کره زمین مطالعه میشود.
۲. مرزی که بر اساس تفاوت کشور‌ها در زمینه علوم انسانی مطرح است؛ و برای حفظ و تداوم مرز‌های فکری و فرهنگی ایران لازم است افرادی که در حوزه علوم انسانی تحصیل می‌کنند آگاه به اهمیت این علوم باشند.
در جلسات تدریس استاد کرمانشاهانی نیز، کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم از علامه طباطبایی بررسی میشود و در این جلسه ایشان با اتمام تحلیل مقاله پنجم وارد شرح و بسط مقاله ششم شدند.
طرح ملی گفتمان نخبگان علوم انسانی در سال ۱۳۹۴ شکل گرفته است پیشینه شکل‌گیری این طرح دغدغه‌هایی در حیطه علوم انسانی به صورت خاص و درباره اصل و موقعیت علم در جامعه ایران، جامعه اسلامی و جهان اسلام و نسبتی که علم با فرهنگ اسلامی و با دین اسلام دارد، می‌باشد.
